Van een kiezelsteentjes rapende kleuter, via het kleine kind wat een tijgeroog voor zijn 7de verjaardag vroeg (en kreeg) tot een serieuze stenenverzamelaar zo rond zijn 16de levensjaar.

Van jongst af aan opgegroeid met (edel-)stenen en mineralen.

Er was en is nog steeds, een bijna intieme binding tussen "het verschijnsel" steen en André. Op jonge leeftijd kwam ik tot de ontdekking dat "stenen" veel meer zijn dan stukken "dode materie". 

Stenen hebben de mogelijkheid te communiceren met de mens, vermits deze laatste maar de moeite wil nemen via zijn innerlijk naar deze te luisteren en de taal te begrijpen welke zij spreken.

Al heel vroeg kwam ik tot de ontdekking dat stenen de mogelijkheid bezitten om deel te nemen aan menselijke helingsprocessen. Hierboven melde ik voor mijn 7de verjaardag een tijgeroog als verjaardagsgeschenk te willen ontvangen. Ik leed rond die periode aan chronische bronchitis waardoor schoolbezoek maandenlang uitgesloten was. Binnen twee weken nadat ik "mijn" tijgeroog gekregen had was de chronische bronchitis restloos verdwenen. (Om nooit meer terug te keren.)